W społeczeństwie funkcjonują negatywne stereotypy związane z używaniem zasobów sieci, zaś poziom rzetelnej wiedzy o nowych technologiach wśród uczniów, rodziców i nauczycieli często jest niski.
Technologie informacyjno-komunikacyjne w edukacji wciąż są rzadko wykorzystywane w sposób kreatywny i higieniczny.
Problem e-uzależnień jest bardzo często pomijany w szkolnych programach profilaktycznych i wychowawczych, część szkół w Polsce nie tworzy szkolnych zasad używania mediów cyfrowych, a w statutach szkolnych wprowadza bezwzględne zakazy używania smartfonów.
Szkoły w Polsce rzadko tworzą przestrzeń sprzyjającą nawiązywaniu relacji, a uczniom brakuje umiejętności świadomego pozostawania poza przestrzenią internetu.
W polskich szkołach brakuje systemowego wspierania rozwoju kompetencji miękkich wśród uczniów i nauczycieli. Szkoły w stopniu niewystarczającym wspierają lokalną społeczność.
