Piotr hrabia Szembek - wnuk Piotra Szembeka

PIOTR hrabia SZEMBEK urodził się 16 kwietnia w 1843 roku w Siemianicach jako wnuk Piotra Szembeka, syn Aleksandra ,dziedzica Siemianic, Rakowa i Słupi oraz jego drugiej żony Felicji z Niemojowskich. Był ziemianinem, powstańcem styczniowym, posłem do Reichstagu.

Po ukończeniu w r. 1860 Królewskiego Katolickiego Gimnazjum we Wrocławiu studiował śpiew (był tenorem). W r. 1863 wraz z bratem Aleksandrem Kazimierzem zaciągnął się do powstania styczniowego; był łącznikiem Edmunda Taczanowskiego z oddziałami poznańskimi, a następnie został przeniesiony do pułku w woj. kaliskim, gdzie zajmował się wypłacaniem żołdu. Uczestniczył w bitwie pod Sędziejowicami (8 V). Po upadku powstania osiadł w odziedziczonych po ojcu Siemianicach i objął w zarząd ok. 1100-hektarowy majątek, w skład którego wchodziły m.in. Józefówka, Marianka Siemiańska i Wesoła; działała w nim gorzelnia, tartak parowy, młyn wodny, owczarnia oraz prowadzono hodowlę bydła holenderskiego. Często organizowano konkursy doskonalenia dla gospodarzy. W r.1894 przebudował siemianicki pałac wzniesiony w r.1835 przez dziadka Piotra, dodając m.in. bibliotekę polsko-francuską, pamiątki historyczne (dyplomy, ordery), dzieła sztuki (porcelanę, brązy, obrazy), pasy kontuszowe, mundury, broń polską oraz zbroje, w tym zdobiony turkusami rząd koński, zdobyty przez Przecława Stefana Szembeka pod Wiedniem w 1683 r.

13 II 1871 został kandydatem Komitetu Wyborczego dla Wielkiego Księstwa Poznańskiego na posła do parlamentu Rzeszy Niemieckiej (Reichstagu) z powiatu odolanowskiego i ostrzeszowskiego; w głosowaniu 3 III 1871 r. został wybrany na posła pierwszej kadencji (1871-1873), uzyskując 11438 na 14475 głosów. Związany z obozem liberalnym, wszedł w skład ukonstytuowanego w 2. poł. marca Koła Polskiego. Wraz z kołem złożył 1 IV 1871 deklarację wstrzymania się od głosowania nad adresem do cesarza Wilhelma I, w którym ziemie zaboru pruskiego uznano za prowincję niemiecką, stawiając równocześnie wniosek przeciw włączeniu tych terenów do Rzeszy. Powołując się na swą narodowość, zaprotestował 22 V 1871 roku przeciw słowom posła Dunckera, że wszyscy posłowie powinni mieć na celu wyłącznie interes Niemiec. W r. 1873 był sekretarzem Koła Polskiego. 2 VI 1881 ożenił się z Marią z Fredrów.

W latach 1872-18788 był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk; 21 I 1888 podarował Towarzystwu rękopiśmienny zbiór mów Walentego Sojczyńskiego. Nie później niż od r.1883 należał do Towarzystwa Czytelni Ludowych, działającego od r.1880. Ponownie kandydował w r.1884 w wyborach do parlamentu Rzeszy z pow. ostrzeszowskiego, ale przegrał z ks. Ferdynandem Radziwiłłwm. W r. 1895 był inicjatorem misji redemptorystów w Siemianicach. Zmarł 15 V 1896 w Siemianicach, został pochowany w rodzinnym grobowcu w kościele p.w. św. Idziego.