Maria z Fredrów hr. Szembekowa
Maria z Fredrów hr. Szembekowa. Urodziła się 5 stycznia 1862 roku we Lwowie. W dworku dziadka, Aleksandra Fredry, po którym odziedziczyła talent poetycki14 lat. Po jego śmierci razem z ojcem przenosi się do Beńkowej Wiszni, gdzie mieszka w zbudowanej przez dziadka posiadłości.
2 czerwca 1881 r. wyszła za mąż za hrabiego Piotra Szembeka z Siemianic, dokąd się przeprowadza po ślubie.
Mimo różnicy wieku i charakterów małżeństwo było nadzwyczaj udane. Mieli trójkę dzieci: Jadwigę (1883-1939) - etnografa i archeologa; Zofię (1885-1974) – zakonnicę i nauczycielkę, Aleksandra (1886-1928) - delegata do Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu, wyznaczonego przez Komisję Ententy na polskiego komisarzado ustalenia powojennej granicy z Niemcami, radcę ambasady polskiej w Paryżu, gdzie zmarł w wyniku udaru. Maria ma wtedy 34 lata, sama musi zająć się wychowaniem dzieci i postanawia, że nigdy nie wyjdzie już za mąż. Do końca życia chodzi w żałobie. Maria Szembekowa była działaczką patriotyczną i społeczną:
- w założonej w pałacu, w okresie zaborów, tajnej szkole polskiej, uczono dzieci z kręgu rodziny, znajomych i z okolicznych wsi – wykładano język polski, literaturę i historię,
- w swoim majątku prowadziła szkołę gospodarstwa domowego,
- Szembekowa fundowała stypendia i nagrody dla najlepszych uczniów i uczennic,
- kupowała książki do biblioteki,
- obdarowywała dzieci przystępujące do pierwszej komunii książeczkami do nabożeństwa,
- finansowo wspierała Towarzystwo Naukowej Pomocy, Towarzystwo Czytelni Ludowych i inne instytucje oświatowe,
- z powodzeniem walczyła z władzami pruskimi, aby nowo wybudowany szpital w Kępnie został powierzony polskim zakonnicom ze Zgromadzenia św. Karola Boromeusza,
- podobno należała do grona osób, które najhojniej wsparły materialnie powstanie wielkopolskie,
- w 1918 r. związała się z podziemną polską organizacją, kierowaną przez kpt. Ignacego Całkosińskiego z Kępna. Przekazywała mu meldunki o ruchach wojsk niemieckich Grenzschutzu w czasie powstania wielkopolskiego,
- podczas powstań i plebiscytów śląskich odegrała poważną rolę agitując w sprawie polskiej, zwłaszcza w okolicach Bralina i Rychtala.
Jeszcze w narzeczeństwie Maria zawarła z mężem dżentelmeńską umowę. Ona pozwoliła mu palić tytoń, on pisać jej wiersze. Czy debiutowała w panieńskich latach – nie wiadomo. Pod pseudonimem Maria z Pleszowic ukazał się pierwszy tomik Wiersze ulotne (1887 r.). Drugi tomik nazywał się W błędnym kole (1916 r.), kolejne: Rozkołysany dzwon (1920 r.), zbiór fraszek Ku rozweseleniu ducha (1920 r.), Z niewydanych wierszy i satyr (1936 r.) i Klapsy (1936 r.).
Maria Szembekowa była również autorką szkicu biograficznego o swoim teściu Generał Piotr Szembek (1902 r.), cyklu nowel Na jawie i śnie (1903 r.), książki wspomnieniowej Niegdyś… Wspomnienia moje o Aleksandrze Fredrze (1927 r.) oraz powieści dla dzieci Same tajemnice (1932 r.).
Spora część tego, co pisała rozrzucona jest po różnych czasopismach, wiadomo, że drukowała między innymi w lwowskim „Dzienniku Polskim”, krakowskim „Dzienniku Polskim” czy „Dzienniku Poznańskim”. Spuścizna rękopiśmienna uległa zniszczeniu w zawierusze wojennej, nieliczne z przetrwałych rękopisów znajdują się w Bibliotece Narodowej.
Święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok 1937 spędziła u córki, zięcia i wnuków w Przyłbicach. Wszyscy przygotowywali się do uroczystości jej 75-lecia, przypadającego 5 stycznia. Zmarła nagle o drugiej w nocy z 4 na 5 stycznia. Spoczęła w Siemianicach, obok męża, Piotra Szembeka, i przedwcześnie zmarłego syna, Aleksandra.
W Ostrowie Wielkopolskim została uhonorowana ulicą swojego imienia, a w Kępnie jej imię nosi Samorządowa Biblioteka Publiczna. W naszej gminie corocznie odbywa się Powiatowy Konkurs Poezji im. Marii z Fredrów Szembekowej.